04-08-2012، 02:10 PM
بیماری دیابت که با نام ‘بیماری قند’ نیز شناخته می شود، اختلال در تنظیم خودکار قند خون توسط متابولیسم بدن است. در واقع میزان تولید انسولین در بیماران مبتلا به دیابت، منجر به کاهش یا افزایش مفرط گلوکز در خون می شود. در صورت افزایش غیرمعمول میزان گلوکز در خون، ممکن است بیمار به کما رفته و یا فوت کند. نزدیک به ۲۴ میلیون نفر در آمریکا مبتلا به دیابت هستند.
![[عکس: insulin-injection-salemzi-100-1103106.jpeg]](http://salemzi.com/img/insulin-injection-salemzi-100-1103106.jpeg)
عامل های بروز دیابت
در واقع تا به امروز علت مشخصی برای بروز بیماری دیابت شناخته نشده است. اما محققان عوامل ژنتیک و محیطی را در بروز این بیماری دخیل می دانند.
اگر شما مبتلا به دیابت هستید، باید بدانید بدن تان احتمالاً در تولید یا به کار گرفتن انسولین مشکل دارد. انسولین در لوزالمعده تولید می شود. غذاهایی که می خورید، در بدن به قندی به نام گلوکز تبدیل می شوند. کار انسولین، تبدیل این قند، به انرژی مورد نیاز بدن است. انرژی ای که برای رُشد و انجام فعالیت های روزانه تان نیاز دارید.
در حال حاضر دیابت به دو طریق قابل تشخیص است. آزمایش FPG و OGTT. در آزمایش FPG تقریباً بلافاصله میزان قند در پلاسمای خون اندازه گیری و مشخص می شود. در آزمایش OGTT نیز بزاق دهان، دو ساعت پس از نوشیدن یک مایع شیرین مورد آزمایش قرار می گیرد. چنانچه نتیجه در آزمایش FPG از ۱۲۶ میلی گرم در یک دهم لیتر خون و در آزمایش OGTT از ۲۰۰ میلی گرم در یک دهم لیتر بزاق، بیشتر باشد، شما احتمالاً مبتلا به دیابت هستید.
دیابت نوع یک
در این نوع از دیابت، گلبول های سفید -که کارشان محافظت از بدن در برابر ویروس ها و باکتری های بیماری زاست-، اشتباهاً لوزالمعده را هدف حملات خود قرار می دهند. جایی که کارش تولید انسولین مورد نیاز بدن است. در چنین شرایطی، لوزالمعده مجبور به کاهش یا توقف تولید انسولین شده و میزان گلوکز در خون افزایش میابد.
به طور تقریبی ۵ تا ۱۰ درصد از بیماران دیابتی در آمریکا، به دیابت نوع یک دچار هستند. علائم این نوع دیابت عبارتند از:
-تشنگی مفرط
-افزایش دفعات ادرار
-کاهش غیرمعمول وزن
-خستگی مفرط
-تار بینی
افراد مبتلا به دیابت نوع یک، باید رژیم غذایی مخصوص داشته باشند و تمرینات منظم ورزشی و همچنین تزریق انسولین نیز از اعمال روزانه آنها خواهد بود.
دیابت نوع دو
نزدیک به ۹۰ تا ۹۵ درصد مبتلایان به دیابت، دچار دیابت نوع دو هستند. بدن مبتلایان به دیابت نوع دو، نسبت به انسولین تولیدی خود مقاوم می شود و با اینکه انسولین مورد نیاز، در بدن موجود است، کارایی نخواهد داشت. با افزایش سطح انسولین، بدن تولید این هورمون را به صورت خودکار کم کرده و این موضوع نیز افزایش میزان گلوکز در خون را تشدید می کند.
افراد کهنسال، چاق یا کم تحرک بیشتر از سایرین در معرض خطر بروز این نوع از دیابت قرار دارند. نشانه های دیابت نوع دو، بسیار به نوع یک شبیه است. اما این نشانه ها به تدریج و طی بازه زمانی طولانی تری ظاهر می شوند و عبارتند از:
-خستگی مفرط
-افزایش دفعات ادرار
-تشنگی مفرط
-گرسنگی
-کاهش وزن
-تار بینی
-افزایش زمان بهبود زخم ها
-عفونت های سطحی
برخی افراد با رژیم های غذایی و تمرین های منظم ورزشی، توانایی خود را در مقابله با این نوع از دیابت نشان داده اند. در برخی موارد نیز، بیماران به طور کلی بهبود میابند. البته برخی از مبتلایان به این نوع دیابت نیز مجبور به مصرف انسولین می شوند و برای تحت کنترل گرفتن میزان گلوکز خون، باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرند.
دیابت حاملگی
تقریباً سه تا هشت درصد از زنان ممکن است در دوران حاملگی به این نوع دیابت مبتلا شوند. بر اساس نتایج تحقیقات، مشخص شده که تغییرات هورمونی و کمبود انسولین در زمان حاملگی، عامل بروز این نوع از دیابت است.
نوزادان مادران مبتلا به دیابت حاملگی، ممکن است با عوارضی مانند افزایش غیرمعمول وزن متولد شده و یا پس از تولد به مشکلات تنفسی دچار شوند.
در حالیکه در اغلب موارد، دیابت حاملگی، پس از تولد نوزاد در مادران کشف می شود، ۴۰ تا ۶۰ درصد مادران مبتلا به این نوع دیابت، پس از تولد نوزادشان، مستعد توسعه بیماری و ابتلا به دیابت نوع دو هستند. اما تمرینات ورزشی و وزن نرمال می تواند خطر تبدیل دیابت حاملگی به سایر انواع دیابت را کاهش دهد.
درمان دیابت حاملگی نیز با رژیم های خاص غذایی، تمرینات ورزشی و در بعضی موارد تزریق موقتی انسولین، عملی است.
***
تمام انواع دیابت در صورت عدم توجه مستمر و مراقبت های پزشکی و شخصی، می توانند مشکلات جدی برای سلامت افراد مبتلا ایجاد کنند. در صورتی که بیماری نتواند دیابت خود را تحت کنترل در آورد، گسترش بیماری و خطرات بعدی، اجتناب ناپذیر خواهند بود.
عامل های بروز دیابت
در واقع تا به امروز علت مشخصی برای بروز بیماری دیابت شناخته نشده است. اما محققان عوامل ژنتیک و محیطی را در بروز این بیماری دخیل می دانند.
اگر شما مبتلا به دیابت هستید، باید بدانید بدن تان احتمالاً در تولید یا به کار گرفتن انسولین مشکل دارد. انسولین در لوزالمعده تولید می شود. غذاهایی که می خورید، در بدن به قندی به نام گلوکز تبدیل می شوند. کار انسولین، تبدیل این قند، به انرژی مورد نیاز بدن است. انرژی ای که برای رُشد و انجام فعالیت های روزانه تان نیاز دارید.
در حال حاضر دیابت به دو طریق قابل تشخیص است. آزمایش FPG و OGTT. در آزمایش FPG تقریباً بلافاصله میزان قند در پلاسمای خون اندازه گیری و مشخص می شود. در آزمایش OGTT نیز بزاق دهان، دو ساعت پس از نوشیدن یک مایع شیرین مورد آزمایش قرار می گیرد. چنانچه نتیجه در آزمایش FPG از ۱۲۶ میلی گرم در یک دهم لیتر خون و در آزمایش OGTT از ۲۰۰ میلی گرم در یک دهم لیتر بزاق، بیشتر باشد، شما احتمالاً مبتلا به دیابت هستید.
دیابت نوع یک
در این نوع از دیابت، گلبول های سفید -که کارشان محافظت از بدن در برابر ویروس ها و باکتری های بیماری زاست-، اشتباهاً لوزالمعده را هدف حملات خود قرار می دهند. جایی که کارش تولید انسولین مورد نیاز بدن است. در چنین شرایطی، لوزالمعده مجبور به کاهش یا توقف تولید انسولین شده و میزان گلوکز در خون افزایش میابد.
به طور تقریبی ۵ تا ۱۰ درصد از بیماران دیابتی در آمریکا، به دیابت نوع یک دچار هستند. علائم این نوع دیابت عبارتند از:
-تشنگی مفرط
-افزایش دفعات ادرار
-کاهش غیرمعمول وزن
-خستگی مفرط
-تار بینی
افراد مبتلا به دیابت نوع یک، باید رژیم غذایی مخصوص داشته باشند و تمرینات منظم ورزشی و همچنین تزریق انسولین نیز از اعمال روزانه آنها خواهد بود.
دیابت نوع دو
نزدیک به ۹۰ تا ۹۵ درصد مبتلایان به دیابت، دچار دیابت نوع دو هستند. بدن مبتلایان به دیابت نوع دو، نسبت به انسولین تولیدی خود مقاوم می شود و با اینکه انسولین مورد نیاز، در بدن موجود است، کارایی نخواهد داشت. با افزایش سطح انسولین، بدن تولید این هورمون را به صورت خودکار کم کرده و این موضوع نیز افزایش میزان گلوکز در خون را تشدید می کند.
افراد کهنسال، چاق یا کم تحرک بیشتر از سایرین در معرض خطر بروز این نوع از دیابت قرار دارند. نشانه های دیابت نوع دو، بسیار به نوع یک شبیه است. اما این نشانه ها به تدریج و طی بازه زمانی طولانی تری ظاهر می شوند و عبارتند از:
-خستگی مفرط
-افزایش دفعات ادرار
-تشنگی مفرط
-گرسنگی
-کاهش وزن
-تار بینی
-افزایش زمان بهبود زخم ها
-عفونت های سطحی
برخی افراد با رژیم های غذایی و تمرین های منظم ورزشی، توانایی خود را در مقابله با این نوع از دیابت نشان داده اند. در برخی موارد نیز، بیماران به طور کلی بهبود میابند. البته برخی از مبتلایان به این نوع دیابت نیز مجبور به مصرف انسولین می شوند و برای تحت کنترل گرفتن میزان گلوکز خون، باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرند.
دیابت حاملگی
تقریباً سه تا هشت درصد از زنان ممکن است در دوران حاملگی به این نوع دیابت مبتلا شوند. بر اساس نتایج تحقیقات، مشخص شده که تغییرات هورمونی و کمبود انسولین در زمان حاملگی، عامل بروز این نوع از دیابت است.
نوزادان مادران مبتلا به دیابت حاملگی، ممکن است با عوارضی مانند افزایش غیرمعمول وزن متولد شده و یا پس از تولد به مشکلات تنفسی دچار شوند.
در حالیکه در اغلب موارد، دیابت حاملگی، پس از تولد نوزاد در مادران کشف می شود، ۴۰ تا ۶۰ درصد مادران مبتلا به این نوع دیابت، پس از تولد نوزادشان، مستعد توسعه بیماری و ابتلا به دیابت نوع دو هستند. اما تمرینات ورزشی و وزن نرمال می تواند خطر تبدیل دیابت حاملگی به سایر انواع دیابت را کاهش دهد.
درمان دیابت حاملگی نیز با رژیم های خاص غذایی، تمرینات ورزشی و در بعضی موارد تزریق موقتی انسولین، عملی است.
***
تمام انواع دیابت در صورت عدم توجه مستمر و مراقبت های پزشکی و شخصی، می توانند مشکلات جدی برای سلامت افراد مبتلا ایجاد کنند. در صورتی که بیماری نتواند دیابت خود را تحت کنترل در آورد، گسترش بیماری و خطرات بعدی، اجتناب ناپذیر خواهند بود.
زندگی شهد گل است زنبور روزگار میمکدش....
